Χτύποι

 

Και κείνοι οι χτύποι των καρφιών

ακόμα ηχούν μεσ’ στην ψυχή μου.

Σαν κρότος δυνατός, σαν χτύπος ξέφρενος

εν μέσω θύελλας στη θύρα.

Κι είσαι Συ Αυτός που Τον τρυπούν,

μα κι Αυτός που τώρα κρούει.

Ένας χτύπος στο καρφί,

κι άλλο επίμονο χτύπημα στη θύρα.

Είμαι γω που Σε καρφώνω,

κι είσαι Συ που μου χτυπάς.

Όσο πιο δυνατά εγώ,

άλλο τόσο επίμονα Εσύ.

Ωσότου κουραστώ να Σε χτυπάω,

ωσότου σηκωθώ για να Σ’ ανοίξω.