Αν
μια μέρα ξυπνούσα και ξεχνούσα τα πάντα∙
τον
ήχο των λέξεων, τη σειρά των γραμμάτων,
τ’
αλφάβητο όλο, να ‘ξερες,
αν
κάτι στον κόσμο υπήρχε
απ’
την αρχή να με μάθει, πάλι, τα πάντα,
θα
‘τανε μόνο τα μάτια σου.
Κι
η πρώτη λέξη, απ’ το στόμα, που θα ‘βγαινε
θα
‘ταν αυτή, που γι’ αυτή, ο κόσμος, ακόμα, γυρίζει.
«Σ’
αγαπώ».
Μια
αρχή κι ένα τέλος μαζί.
Εσύ.
Πέτρος
Φ.
Ότι πιο γλυκό και όμορφο έχω διαβάσει!Πολύ ωραία γραφή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρά μα παρά πολύ ωραίο!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσει πολύ!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑληθινή αγάπη με πολύ ρομαντισμό...Έχουμε ανάγκη από τέτοιους στίχους.
ΑπάντησηΔιαγραφή